3)- «ائْتِ الْمعْروفَ و اجْتَنِبِ المُنْکَرَ». (ت/19) : (نیک کردار باش و از کار بد بپرهیز).
جمله قرآن امــر و نهی است و وعیــد
امر کردن سنگ مرمر را کــــه دیـــد؟ (فردوسی،1375 :848)
چه گفت آن خـــداوند تنزیــل و وحی
خــــداونــد امرو خــــداونــد نهی (همان:1/18)
امر و نهي حـــق چــو داري اي وحيد
پس ، مرو بر وايــه ي نفس پليـــــد ( عطار ،1373 : 60 )
امر و نهي حـــق ز قرآن گــــوش دار
جاي شادي نيست دنيا ،هــــوش دار ( همان : 60 )
جـــمعه شرط است و جماعت در نماز
امر معـــروف و ز منــــکر احــتراز (مولوی، 1386: 927)
نه قبـــــول انـــدیش نه ردّ ای غلام
امر را و نـــهی را می بیـــن مـــدام (همان : 969)
دست کــــــــورانه به حَــبلُ الله زن
جز بر امــــر و نــــهی یزدانی متـن (همان: 1049)
امـــــر و نهی که هست در قــــرآن
هست ازیـــن قـرب و بعـد داده نشان (جامی، 1385: 218)
امر باشد به قـــــرب حق خـــواندن
نهی، از اسباب بعـــــد او رانـــــدن (جامی، 1385: 218)
4) – «ابْتَغِ الرَّفیق قَبْلَ الطَّریقِ». ( الهندی، بی تا : 17535)؛ (ت/19): (قبل از مسافرت رفیق را انتخاب کن).
هركس كه بى رفيـــــق موافق سفر كند
با خود هزار قافلـــه تشـويش مى برد (صائب ، 389:1339)
هست شرط طريـــــــق مهر رفيـــق
(الرفيـــــــق الرفيـــــق ثم الطريـق) (اديب ، 669:1380)
5 )- « اتَّقُوا النَّارَ وَ لَوْ بِشِقِّ تَمْرَةٍ ». ( ت/ 22 ) :( از آتش دوری کنید حتی با یک نصف خرما باشد).
گر کنی خیری به دست خــــویش کن
خیر خــــود را وقف هر درویش کن
یک درم کان را به دست خود دهنــــد
به بــــود زان کز پی او صــــد دهند
گر ببخشی ، خــــــود یکی خرمای تر
بهتر از بعــــد تــــــو صد مثقال زر (عطار، 1373: 99 )
6)- «اتَّقُوا فِراسَۀَ المُؤْمِنِ فَإِنَّهُ یَنْظُرُبِنُورِالله». (العجلونی ، 1416: 2/390) ؛ (ت/24): (از فراست بنده ی مؤمن بترسید زیرا چیزها را به نور الهی می نگرد).
نظرش چـــون کــه به نــور الله است
بر چنان نـــور چه پـوشیده شـــــود (مولوی، 1375: 338)
مُؤْمِن اَرْ یَنْــــــظُرُ بِنُــــــورِالله نبود
غیب مــــــؤمن را برهنه چـون نمود (همان: 63)
حس را تمییز دانی چــــون شـــــود
آنک حس یَنْــــظُرُ بِنُــــورِالله بـــود (همان : 120)
او مگر يَنـــــــظر بنـــــــور الله بود
كانــــدرون پــوست او را راه بـــود (مولوی، 1375: 132)
شیــــخ کــــو یَنْظُــرُ بِنُــورِالله شـد
از نهــــایت وز نـــخست آگاه شــد (همان: 242)
چشم او یَنْظُرُبِنُــــــورِالله شــــــده
پــــرده های جهـــل را خارق بُـــده (همان : 243)
مُؤْمِنم یَنْـــــــــــظُرُ بِنُــورِالله شده
هان و هان بگــــریز از ایـن آتشکـده (همان : 243)
مُؤْمِنا یَنْـــــــــــظُرُ بِنُــورِالله شدی
از خطا و سهـــــــو آمـن آمــــدی (همان: 621)
نیست آن یَنْــــــــظُرُ بِنُــورِالله گزاف
نور ربّانی بــــــود گـــردون شکاف (همان: 686)
آن جهود ازظرف ها مشرک شـده است
نور دید آن مــومن و مدرِک شده است (همان: 841)
وانک او یَنْـــــظُرُ بِنُــــورِالله بــــود
هم ز مـــرغ وهم ز مـــور آگاه بــود
(همان: 955)
رکــــه دانــــــد که مــــؤمن آگاه
مفرّس بـــــــــود به نـــــــور الله (جامی،1386: 136)
نظرات شما عزیزان:
آمار
وب سایت:
